در این جا به شگفت انگیز ترین مکان های دنیا سفر می کنیم...
شگفت انگیزترین بناهای تاریخی
بناهای شگفت انگیز تاریخی و باستانی که به جا مانده اند.
هرم پله دار زوسر Zoser step pyramid
قدیمی ترین هرمی که به دست مصریان باستان ساخته شده ، هرمِ پله ای زوسر با بیش از ۶۰ متر ارتفاع است که از ۶ سکو تشکیل شده است. این هرم، به فرمان فرعون زوسر (از دودمان سوم فرعونیان) و توسط معمار بزرگ مصری، ایمهوتپ Imhotep ، ۴۷۰۰ سال پیش در ساکارا (سقاره) بنا نهاده شد.
شبکه ای از تونلها به طول ۵٫۵ کیلومتر قسمت زیرین این هرم را تشکیل می دهد. در عمق ۲۸ متری زمین و در مرکز این شبکه، آرامگاه فرعون زوسر درون دخمه ای قرار دارد. قطعاتی از تابوت سنگ خارای زوسر، در دوران مرمت این مقبره، بدست آمده است.
آرزوی بلند پروازانه مصریان باستان و بشر، با ساخت هرم پله دار زوسر، آغاز و با ساخت هرم بزرگ گیزه Great Pyramid of Giza ، به اوج خود رسید.
اهرام سه گانه مصر Egyptian Pyramids
مشهور است که اهرام خوفو، خفرن و منکوره (نوه ی خوفو)، بین سالهای ۲۵۹۰ تا ۲۵۰۰ پیش از میلاد بنا شده اند، البته هنوز دانشمندان با قاطعیت نتوانسته اند بر سر چگونگی ساخت آنها نتیجه گیری کنند.
هرم بزرگ گیزه در مرحله پایانی ساخت، با سنگِ آهک سپید پوشانده شده بود که امروزه نشان چندانی باقی نمانده. به اعتقاد مصریان باستان، اهرام، آرامگاه ابدی فراعنه بوده اند.
جزیره ایستر Easter Island
جزیره ایستر یا راپانوئی Rapa Nui ، جزیره ای کوچک به ابعاد ۲۲ در ۱۱ کیلومتر است در اقیانوس آرام جنوبی، نزدیک شیلی. اما این جزیره از فرهنگی پر قدمت و اسرار آمیز بهره مند است.
عمده شهرت این جزیره، به هزاران تندیس سنگی است که در سراسر جزیره پراکنده اند و به زبان محلی، موآی نامیده می شوند. برخی از این تندیسها تا ۱۲ متر ارتفاع و ۷۵ تن وزن نیز می رسند.
اینکه چگونه این تندیس های سنگین، از معادن سنگی که در آن تراشیده شده اند، حرکت داده شده و در نقاط بسیاری از جزیره نصب شده اند، هنوز یک راز است. برخی افسانه های قدیمی جزیره می گویند این تندیس ها خود حرکت کرده و در جای کنونی خویش قرار گرفته اند!
معبد انگکور وات Angkor Wat
معبد انگکور وات، ساخته شده بدست پادشاه سوریاوارمان دوم، مابین ۱۱۱۳ تا ۱۱۵۰ پس از میلاد مسیح، یکی از بزرگترین مجموعه معابدی ساخت دست بشر است. این معبد که در انگکور در کامبوج واقع شده، به خدای هندو، ویشنو، تقدیم شده بود در قرون بعدی به یک معبد بودایی تغییر کاربری داد. در مرکز این مجموعه، برجی به ارتفاع ۶۵ متر بنا شده که با چهار برج کوچکتر و دیواری که همۀ آنها را در بر گرفته، محاصره شده است.
کاربرد این مجموعه معابد هنوز محل بحث است، چنانکه برخی بر این باورند اینجا مقبرۀ سوریاوارمان است و گروهی دیگر بر این باورند که این مکان، محلی است برای رصد ستارگان و آسمان.
این معبد بزرگترین بنای مذهبی در جهان است و معماری اصیل خمری را می‌توان در آن مشاهده نمود. انگکور وات که اصلی‌ترین جاذبه گردشگری کامبوج است، نشان ملی آن کشور نیز به‌شمار می‌آید و طرح آن بر روی پرچم کامبوج نیز نقش بسته است.
پترا، شهر سنگی کهن Petra
این شهر باستانی در ۲۶۲ کیلومتری در جنوب غربی شهر امّان، پایتخت اردن امروزی، شهری باستانی در دل صخره های سرخ رنگِ صحرا تراشیده شده است.
این شهر تا ۱۰۰ سال پس از میلاد مسیح، پایتخت نبطیان (اعراب باستانی شمال
شبه جزیرۀ عرب) بود. در قرون وسطی، پترا چندین بار بر اثرِ زمین لرزه دچار
خسارت شد و اکثر ساکنین آن، آنجا را ترک گفتند.
کلمه پترا به زبان یونانی به معنی صخره است و چون این شهر باستانی تماماً در سنگ (صخره) کنده شده‌است آنرا پترا نامیده‌اند. همچنین این شهر تاریخی و زیبا به‌خاطر گل سرخ گون بودنش به‌نام المدینهالوردیه نیز نامیده شده‌است. نام قدیم این شهر سلع بود، یعنی صخره، رومیان نامش را به زبان خودشان ترجمه نموده‌اند. پترا در قرن اول قبل از میلاد و در عهد شاه غسانی حارث سوم درخشید.
امروزه، معماری باستانی آن، به انضمام مقابر و معابد تراشیده شده در دل سنگِ آن، حیرت جهانگردان را بر می انگیزد.
ماچو پیچو Machu Picchu
شهر کوهستانی ماچو پیچو به معنی قله قدیمی، یک محوطه باستانی به جا مانده از آثار دوره اینکاها می‌باشد که در دامانِ شرقی کوه های آند، کشور پرو، و در ارتفاع ۲۴۳۰ متری بنا شده است. مشهور است که این شهر به دستور نهمین امپراتور اینکا، پاچاکوتی، در قرن پانزدهم میلادی بنا شده است. این شهر، شامل بناهای معبد آفتاب، معبد اصلی و معبد سه پنجره است. ماچو پیچو احتمالأ شناخته شده‌ترین نماد امپراتوری اینکاها می‌باشد که اغلب اوقات از آن به‌عنوان «شهر گمشده اینکاها» یاد می‌شود.
ماچو پیچو با دیوارهای سنگی جلا داده شده مطابق با معماری کلاسیک اینکاها ساخته شده‌است و از اسرار این شهر، سنگ وزینِ تراشیده شده ای بنام اینتی هواتانا است که بر روی سازه ای در میدان اصلی شهر قرار گرفته است.
تیکال Tikal
شهر باستانی تیکال در گواتمالا، مابین سالهای ۶۰۰ پیش از تا ۹۰۰ پس از میلاد مسیح، در اوج شکوفایی خود قرار داشت و در پایان دوره کلاسیک مایاها حدود یکصدهزار تن سکنه داشته است. اما ناگهان همزمان با زوال امپراتوری مایا، این شهر نیز بصورتی اسرار آمیز از سکنه خالی شد.
در زمان شکوفایی این شهر، ده ها هرم در محدوده آن بنا شدند که بر اساس تقویم مشهور مایا، ساخت آنها آغاز و به اتمام می رسید.
کاهوکیا Cahokia
زیستگاه پسا-کلمبیایی کاهوکیا، بزرگترین شهر مسکونی آمریکای شمالی بود که در دوران اوج رونق خود (۱۰۵۰ تا ۱۲۰۰ پس از میلاد) جمعیتی بالغ بر بیست هزار نفر را پذیرا بود. گرچه بخش عمده ای از این شهر، زیر بزرگراه ها و ساخته های مدرن امروزی ناپدید گشته، اما باقیمانده آن، پرده از شهر باستانی پر جنب و جوشی بر می دارد که سرخ پوستان در حدود قرن ۸ میلادی آن را بر پا داشته اند.
تپه راهبان که با ارتفاع ۳۰ متر بر فراز شهر قرار گرفته، جایگاه معبدی بوده که بر نوک آن بنا شده بوده است. در جنوب تپه راهبان، تپه کوچک دیگری قرار دارد که بقایای اجساد تعدادی از مردمان که در پای معبد قربانی شده بودند، در آن یافت شده است.
استون هنج Stonehenge
بنای ماقبل تاریخی استون هِنج، واقع در کشور انگلستان و در شهرستان ویلتشایر که در ۳٫۲ کیلومتری غرب آمسبوری و ۱۳ کیومتری سالزبری قرار دارد.، از تخته سنگهای ماسه سنگی به ارتفاع تقریبی ۹ متر و وزن میانگین ۲۵ تن، بنا شده است.
این اثر باقیمانده از دوران عصر برنز و دوران نوسنگی است و قدمت آن را ۵۰۰۰ سال و زمان تقریبی پایان یافتن بنای آن را، ۴۳۰۰ سال پیش تخمین می زنند. گمانه زنی بر سر کاربرد این بنا میان دانشمندان هنوز ادامه دارد: برخی آن را بنایی برای محاسبۀ شروع زمستان (کوتاه ترین روز سال) می دانند و برخی آن را محل دفن رهبران افسانه ای اقوام باستانی می پندارند.
بندر کارتاژ Carthage
شهر کارتاژ که بدست فنیقی ها در محدودۀ کشور امروزی تونس بنا شده است، یکی از بزرگ ترین مراکز تجارت دنیای باستان در غرب مدیترانه به شمار می رفته است.
این شهر باستانی یکی از مستعمره هایی بود که توسط یک ملوان فینیقی کشف شده بود. به واسطه موقعیت ممتاز و واقع شدن در شبه جزیره و برخورداری از دو بندر بی نظیر، طولی نکشید که کارتاژ توسعه چشم گیری پیدا کرد. یکی از این بندرها داخل دیوارهای شهر قرار داشت و آن قدر بزرگ بود که می توانست صدها کشتی نظامی را در خود جای دهد. این شهر با دیواری به ابعاد تقریبی ۱۲ متر ارتفاع و ۹ متر عرض که در سراسر شبه جزیره امتداد یافته بود، به خوبی محصور شده بود. دیوار دیگری دژ داخلی را که بر روی تپه بالای شهر ساخته شده بود، احاطه می کرد. این دژ “بیرسا” نام داشت.
باستان شناسان گمان می برند شهر در حدود ۷۵۰ پیش از میلاد تخلیه شده است. شهر کارتاژ در دوران رونق خود، چندین بار با قوای روم وارد نبرد شد، که سرانجام به سقوط این شهر در حدود سال ۱۵۰ پیش از میلاد، منجر شد.
